BEstuurslid

Ik ben geboren in Soekaboemi en kwam in februari 1958 met de boot "de " Zuiderkruis" aan in  Amsterdam. Eerst in een contactpension te Velden en daarna in twee contract-pensions in Valkenburg opgevangen en uiteindelijk in Maastricht terecht gekomen. Aangezien er in het zuiden geen werk te vinden was, vanaf 1977 als Microbiologisch Analist bij TNO Voeding te Zeist werkzaam geweest. A.g.v. reorganisatie na 32 jaar ontslagen. Daarna TOA (Technisch Onderwijs Assistent) scheikunde op middelbare scholen te Hilversum en Zeist. Nu met pensioen en weer terug in Zuid Limburg (Waubach). Als bestuurslid 10 jaar lang secretaris bij de LV INOG (Indische Na-Oorlogse Generatie) geweest. Voornamelijk bezig geweest met de problematiek van de 2^e generatie Indische Nederlanders), in samenwerking met maatschappelijk werkers van Pelita en als vertegenwoordiger van de INOG bij de IP (Indisch Platform)  vergaderingen te Den Haag. De INOG zet zich in voor de 2 generatie, waarbij door het veelal zwijgen van de 1^e generatie, velen in psychische problemen kwamen met onder andere hun identiteit. Tegenwoordig is de INOG ook voor de 3^e en 4^e generatie. Ik ben tevens gastdocent WOII Azië, waarbij ik mijn verhaal vertel (m.b.v. een powerpoint presentatie) aan leerlingen op middelbare(MBO,HAVO en VWO)- en basisscholen (groep 8). De geschiedenis van Nederlands-Indië, de onafhankelijkheid van Indonesië, de bersiap, de overtocht en opvang in contractpensions etc etc.. Ook een tijdlang een gastrolletje gehad als kokkie/kebon in de voorstelling bij Eugeniè in het Werftheater in Utrecht, waarbij vele bekende Indo’s werden geïnterviewd en er gastoptredens waren van bekende Indo muzikanten. Sinds 2022 2^e secretaris bij de Stichting Waringin voor verdere inzet vt,b,v, de Indische gemeenschap, hier in Zuid Limburg.

ANDRE DE BRUIN

BESTUURSLID

Als zoon van Karel de Bruin (*semarang 1919) en Elly Kluin (*kediri 1924) ben ik in begin 1962 geboren in Surabaya. Mijn vader was marineman bij de de Koninklijke Marine en heeft aan boord van hms de Tromp gevochten tegen de jappen. Hiervoor heeft hij van koningin Wilhelmina een oorlogsherinneringskruis ontvangen voor deelname aan de slag bij de Javazee 1942. Na de WO II heeft hij deel moeten nemen aan de Bersiap periode tegen de pemoeda's. Mijn moeder heeft 2 keer in een kamp gezeten, eerst onder de japanners en naderhand onder de Indonesiërs. December 1962 zijn we met mijn ouders, mijn broer en 2 zusters gevlucht naar Nederland, waar we in Maastricht in een pension gewoond hebben en naderhand naar Geleen verhuisd zijn.

Als kind geconfronteerd met de verschrikkelijke, maar ook mooie verhalen van mijn in Indonesië, ben ik met mijn moeder nog 3 keer terug geweest naar Indonesië. Samen met haar op mijn en haar geboorteplek geweest, is absoluut mijn hoogtepunt geweest. Dit alles heeft me uiteraard gevormd in mijn leven en ook in mijn carrière.

Samen met de collega bestuursleden  wil ik de geschiedenis doorgeven aan onze (klein-) kinderen.

Peter is op 15 juli 2020 benoemd als erelid van Waringin

Eind vijftiger jaren naar Nederland gerepatrieerd en in Zuid-Limburg mijn vaderland gevonden. Mijn moederland is en blijft Indië of Indonesië zoals het nu heet.  Het Indië van mijn ouders en voorouders bestaat niet meer. En toch ben ik Indisch of Indo, een kind van een land dat niet meer bestaat.  Het wordt tijd, dat de Nederlandse samenleving gaat begrijpen wie wij zijn en daarmee ook hun eigen geschiedenis gaan begrijpen. Vierhonderd jaar koloniale geschiedenis kan men niet ontkennen.  Als Indische Nederlander heb ik er schoon genoeg van om steeds te moeten uitleggen, dat ik geen Indonesiër ben.  Ik heb Europees en Maleis bloed in mij. 

Om te beginnen wil ik me inzetten voor een Indië monument en herdenking in Zuid-Limburg, daarna de verbinding maken met de Nederlandse geschiedenis.  De vragende ogen van komende generaties hebben recht op eerlijke antwoorden.